Czym jest? Czy naprawdę się pojawia? Jak na nią reagować? Czy to coś złego? Jeśli i Ty zadajesz sobie podobne pytania zapraszam Cię do lektury tego artykułu.
“Rączki na kołderkę”
Temat ten wywołuje wiele emocji wśród opiekunów małych dzieci. Owiany jest wieloma mitami, bo pewnie wielu z nas słyszało o jej “szkodliwości”. Zwykle również kojarzona jest z nastolatkami. W tym założeniu jest trochę prawdy, gdyż okres dojrzewania płciowego łączy się z burzą hormonalną, która sprawia, że nastolatki zaczynają odczuwać napięcie seksualne. A jak jest z dziećmi?
Czy małe dzieci też „TO” robią?
Masturbacja jest zachowaniem, które naturalnie występuje w rozwoju psychoseksualnym małych dzieci. Wiąże się ona m.in. z poznawaniem przez dziecko swojego ciała, większymi możliwościami motorycznymi i zdobywaniem coraz to nowych doświadczeń. Jej motywacja jest pozaseksulana. Oznacza to, że impulsem nie jest podniecenie seksualne, lecz odkrycie, że dotykanie narządów płciowych sprawia przyjemność.
Dla małych dzieci jest to zatem zachowanie zupełnie naturalne i przyjemne, najczęściej odkryte przypadkiem, które także przemija i wygasza się ok. 6 roku życia. Warto pamiętać, że wiek między 4 a 6 rokiem życia, to czas kiedy dzieci bardzo ciekawią się płcią, ciałem, jak również swoimi częściami intymnymi. W ten sposób – przy odpowiednim wsparciu dorosłych – odbywa się najbardziej naturalna lekcja edukacji seksualnej.
Jak reagować?
Najczęściej wcale nie ma takiej potrzeby. Jeśli masturbacja nie zakłóca dziecku innych jego zajęć, zabaw, nie utrudnia mu wykonywania zadań rozwojowych, dzieje się z zachowaniem intymnych warunków (np. dziecko masturbuje się w swoim łóżku, w swoim pokoju, nie angażuje do tego innych osób) nie ma konieczności reagowania na nią. Zwykle również sama się wygasza.
Na naszą uwagę zasługuje masturbacja, która m.in. odbywa się w sposób kompulsywny, utrudnia dziecku angażowanie się w inne czynności lub służy rozładowaniu napięć emocjonalnych. Często również odbywa się przy opiekunach, tzn. bez uznania zasady intymności. Wówczas dobrym rozwiązaniem jest konsultacja z seksuologiem-psychologiem lub psychoterapeutą, aby zrozumieć, czemu służy to zachowanie oraz jak pomóc dziecku zaspokoić jego inne ważne potrzeby, które kryją się pod tą formą masturbacji.